In elke editie van Vooruitgang laten we je kennismaken met een stomadrager uit een ander land. Ditmaal: Machteld de Bilde (54), Bonaire.
Tekst: Ingrid Buis
Kun je onze lezers iets over jezelf vertellen?
Sinds november 2016 woon ik met mijn man op Bonaire, een prachtig tropisch maar toch Nederlands eiland. Ik heb van juni 2019 tot augustus 2020 een dubbelloops colostoma gehad.
Wat was de aanleiding van je stoma?
Eind 2018 kreeg ik veel problemen met mijn stoelgang en er zat bloed in mijn ontlasting. Na onderzoek bleek dat ik twee flinke tumoren had, een in mijn endeldarm en een in mijn dikke darm. In de weken daarna verstopten mijn darmen volledig. Omdat ik eerst bestraling moest ondergaan kreeg ik een tijdelijke stoma. Alle behandelingen waren in Nederland, ook de verwijdering van de tumoren en de chemotherapie.
Hoe reageerde je toen je hoorde dat je een stoma kreeg?
Ik kende een stoma alleen van verhalen. Zelfs na zeer goede uitleg begreep ik het pas echt toen mijn stoma voor het eerst werd verschoond in het ziekenhuis. Ik vond het eng, ik was verdrietig en durfde er niet eens naar te kijken. Maar gelukkig is dat goed gekomen, alles went.
Was je tevreden over de zorg?
Ik heb uitstekende stomazorg gehad, de verpleegkundigen stonden altijd voor mij klaar. Ook omdat ze wisten dat ik ver van huis was. Eind oktober 2019 ging ik met een gerust hart terug naar Bonaire met het vertrouwen dat ik mijn stoma zelf kon verzorgen. Ik ben een van de negen stoma- dragers op het eiland. Stomazorg bestaat hier niet, de thuiszorg weet er iets van, maar die heb ik niet nodig gehad. Ik werd een echte ervaringsdeskundige.
Hoe kwam je aan je stomamateriaal?
Recepten kreeg ik van mijn huisarts en ze werden door de plaatselijke zorgwinkel besteld op Aruba. Alles werd vergoed door het ziekenfonds, een particuliere verzekering bestaat hier niet.
Heeft de coronacrisis nog gevolgen gehad?
In de coronatijd was levering van stomamateriaal moeilijk omdat er een aantal weken geen vliegtuigen mochten landen op Bonaire. Mede door de crisis werd mijn stoma pas na zo’n 14 maanden opgeheven. Dit gebeurde in het plaatselijke ziekenhuis. De nazorg was miniem, omdat hier geen MDL-arts is, deze komt om de zoveel tijd.
Hoe kijk je nu terug?
Na het opheffen van mijn stoma moest mijn lichaam wennen aan normaal naar het toilet gaan. Soms was ik niet op tijd, ik had veel diarree. Mijn stoma mis ik af en toe nog steeds; ik had meer vrijheid dan nu. Ik heb medicatie om mijn darmen rustig te houden en ik slik diarreeremmers. Maar ook hier zal ik weer een weg in vinden. Als het niet beter wordt, dan kan ik weer een stoma laten plaatsen. Ik weet nu hoe het leven met een stoma is en dat gaat goed.
