Hoho, rustig aan, krijgt ze vaak te horen. Yvonne Kreule (60) rent door het leven. Ze mag dan een beperking hebben, dit weerhoudt haar niet van het leven te genieten. Als Maja de Bij bijvoorbeeld, op een praalwagen tijdens het bloemencorso van de Bollenstreek.
Wat is jouw medische verhaal?
Ik ben waarschijnlijk een DES-dochter door de medicijnen die mijn moeder heeft geslikt om een miskraam te voorkomen. Hierdoor is mijn blaas te klein en kreeg ik een Brickerstoma. Later kwam er een colostoma bij doordat mijn darmen stilvielen. Maar dat ik twee stoma’s heb, besef ik eigenlijk alleen bij het verschonen.’
Je laat je hier niet door beperken?
‘Compleet niet, ze moeten me eerder afremmen. Ik organiseer taptoes, was twaalf jaar ambassadeur van CliniClowns en heb een badminton vereniging voor rolstoelers opgericht. In die sport ben ik vijfvoudig Nederlands kampioen. Ook als trompettist in een fanfare wilde ik het beste. Als je aan een wedstrijd meedoet, moet je naar de hoogste plek streven.’
Hoe is dat zo gekomen?
‘Ik wil niets van het leven missen. Ik zie het leven als een cadeautje om uit
te pakken en ik wil er zoveel mogelijk van genieten. Ook na tig medische ingrepen, van klein tot levensreddend, waarbij mijn omgeving soms al afscheid van me had genomen. Hierdoor is de oerdrang om mee te doen in de samenleving des te sterker. Wat houdt me tegen? Het kan zomaar over zijn.’
Helpt zo’n mentaliteit bij het verwerken van tegenslag?
‘Je moet achter de voordeur vandaan. Ik ben van jongs af aan besmet met het verenigingsleven. Ging met mijn grootvader naar de toneelvereniging en met mijn vader naar de klaverjas club. Dan zag je mensen stralen.’
En je was te zien tijdens het bloemencorso Bollenstreek.
‘Zeker, als Maja de Bij. In een impulsieve bui had ik me opgegeven, me niet realiserend dat ik me moest verkleden en dat ik mijn stoma’s nog nooit aan een wildvreemde had laten zien. Het was een overwinning.
Superlief was dat ik een aparte pasruimte kreeg en dat er tijdens de tocht rekening werd gehouden met mijn beperking. Het waren twee loodzware dagen, maar het enthousiaste publiek en de vrijwilligers sleepten me er doorheen. Hulde voor de organisatie. Volgend jaar ga ik weer.’
