In de Trouw staat een mooie column van culinair journalist en sinds kort ook stomadraagster Joke Boon. Elke dinsdag schrijft ze een kookcolumn. In de column van deze week schrijft Joke over haar eerste ‘kennismaking’ met haar stoma. We delen graag haar verhaal met je én een heerlijk soeprecept!
Sinds een poosje heb ik een metgezel. We zijn onafscheidelijk. Onze eerste kennismaking ging voor mij gepaard met een schok. Ondanks dat ik ‘voorbereid’ was, vond ik hem afschrikwekkend en voelde ik een lichte walging. Daarnaast bleek hij de meest ongemanierde metgezel die ik ooit had gezien.
‘Je hoeft niet te kijken’, zei Ed. ‘Dat mag hoor, er langzaam aan wennen.’ Ik – meestal van het onverschrokken soort – keek toch, hem recht in het oog. Ik wendde mijn hoofd af. Ik keek nogmaals en vond de aanblik afschuwelijk. Ik slikte en slaakte een zucht. ‘Gaat het?’, vroeg Ed, een van de alleraardigste, geduldige en tactvolle stomaverpleegkundigen van het OLVG in Amsterdam. Ik knikte ja, terwijl ik nee dacht. Ik vond het een vies gezicht en vroeg me af of dat mijn buik was: … die bolle, opgeblazen taart met een sappig rode kers, ergens scheef van het midden naar opzij gezakt.
Bijna tegelijkertijd ging er een knop in mijn hoofd om. Bleef ik deze afkeer voelen, dan zou ik het de komende tijd nog moeilijker hebben met mijn lijf dat zijn eigen koers was gaan varen. Zou ik mijn stoma (noodzakelijk na de 23ste chemo en bestraling door een darmafsluiting), echter proberen te omarmen dan maakte ik het mezelf makkelijker. Ik haalde diep adem, bekeek hem nogmaals en besloot dat ik hem een naam zou geven: ik noemde hem Sjakie. Hoe lang, en of we tijdelijk of blijvend met elkaar door het leven moeten gaan is nog onduidelijk.
Sinds ik hem Sjakie heb genoemd voel ik een zekere vertedering, zelfs ontroering voor dat stuk darm dat opeens de boze buitenwereld inkijkt. Ik stel Sjakie voor aan de mensen die mij dierbaar zijn en kennis willen maken, mijn man vond hem meteen interessant. Sjakie is mijn metgezel die af en toe ‘schrikt’ en op luidruchtige wijze van zich laat horen, ook als dat niet helemaal niet uitkomt. Hij onderbreekt tijdens gesprekken en ook tijdens de maaltijd.
Zijn geluid lijkt enigszins te beïnvloeden door wat ik eet. Toen ik na een week ziekenhuis met hem thuiskwam had mijn man soep gemaakt. Soep die een kalmerende invloed op Sjakie bleek te hebben en bovendien erg lekker was. Daarom vandaag dit recept van mijn man Frank.
Ingrediënten voor 4-6 personen
• 2 el olijfolie
• 1 rode ui gesnipperd
• ½ tl vadouvan (vervang door kerriepoeder)
• ½ tl knoflookpoeder
• ½ tl gedroogde basilicum
• 1 liter paddenstoelenbouillon (blokjes)
• 150 g kastanjechampignons, in plakjes
• 75 g sperziebonen in stukjes
• 75 g maiskorrels
• zout en peper
• scheut ketjap
• scheutje sweet chilisaus
Bereiding
Verhit olie, fruit ui en kruiden al omscheppend 5 minuten aan. Voeg bouillon en de groenten toe en laat 20-25 minuten zacht pruttelend koken. Maak op smaak met peper, zout, ketjap en sweet chilisaus.
Foto: Kamile Kave
Bron: Trouw 28-8
