Foto © Johan van der Heijden
Tekst: Annemarie Zevenbergen
Bron: PZC
Of hij ‘blij’ is met z’n stoma? Voor Leo Nootenboom is het duidelijk. ,,Ik heb er mijn leven door terug gekregen.” Het verloste hem van veel ellende en pijn. ,,Het einde van een lange lijdensweg.”
Een actieve man is Leo Nootenboom (70) nu. Lachend: ,, Geen wilde sporten hoor, maar dat deed ik voor alle ellende begon ook al niet. Maar wel weer wandelen, concerten bezoeken, naar mijn vriendin in Spanje en ook wat grafisch werk. Dat is mijn beroep.” Prostaatkanker in 2007 was het begin van alle fysieke ellende voor Nootenboom. De Yersekenaar kijkt terug op jaren van pijn en beperking. ,,Eerst is de prostaat operatief verwijderd, maar na anderhalf jaar kwam de kanker terug. De combinatie van bestraling en de problemen na de operatie leidden uiteindelijk tot verstopping van mijn urinebuis.”
Uitgang
Een blaaskatheter leek de oplossing. ,,Na een kijkoperatie in 2013, om te zien wat er precies aan de hand was, werd ik wakker met die katheter. Maar daar heb ik vooral ellende en heel veel pijn van gehad. Voor mij hield dat na jaren wel op. Ik kwam in het academisch ziekenhuis in Gent terecht. Die zagen er geen brood meer in. Maar één specialist zei letterlijk ‘meneer, u moet toch een uitgang hebben’. Tja, dat is natuurlijk wel zo”, zegt Nootenboom nuchter.
,,Ik schrok wel eerst toen ik de foto van zo’n urinestoma zag. Ik dacht toen: ‘ooh nee, dat gaan we dus echt niet doen’. Maar je hebt geen keuze. De operatie werd nog even uitgesteld, omdat ik een hartafwijking bleek te hebben.” Zacht lachend: ,,Dat was wel een merkwaardige bijkomstigheid. Er moest toen een plan gemaakt worden en na een paar maanden was het zo ver. Ja, ik heb een heel lange medische geschiedenis.”
Tevreden vervolgt hij: ,,De jonge specialist Decaesteker, die ’m vijf jaar geleden geplaatst heeft met behulp van een Da Vinci-robot, is een wereldspeler op dat terrein. Hij is inmiddels gepromoveerd en leidt ook andere chirurgen op. Ik ben hem zo dankbaar.”
Het was wel even wennen, merkte Nootenboom. Na een tijdje ziekenhuis moest hij zijn weg weer vinden. ,,Ik heb er nu handigheid in en bedacht praktische oplossingen voor problemen die ik tegen kwam. Als ik naar Spanje reis, bijvoorbeeld, doe ik een extra opvangzakje aan mijn been. Dat geeft me een zeker gevoel.”
Levensreddend
,,Weet je, een stoma hoeft je niet te beperken. Dat hoor ik van de meeste anderen ook. Ik heb m’n leven terug. Je móet je leven terugpakken, vind ik. Zo’n stoma is vaak ook levensreddend. En echt niet alleen voor oude mensen. Daarom is die campagne van de Stomavereniging zo belangrijk om het taboe erover te doorbreken. Het is geen vies poep- en piesding. Het is in feite hygiënischer dan via de natuurlijke weg.”
Masja Volders van de Stomavereniging: ,,We hebben een landelijke stomadag op 1 oktober. Dat is gelijk de start van de campagne. Mooie portretten van stomadragers met hun verhaal. In Nederland zijn er zo’n veertigduizend mensen met een stoma. Daar komen er jaarlijks zevenduizend bij. Er zijn helaas zo veel vooroordelen over; ‘iets voor ouderen’ en ‘vies’.”
Jongste 21 jaar
Maar in de praktijk blijkt dat toch wat anders te zijn, blijkt uit verhalen op de site van de vereniging. Stuk voor stuk mensen die vol in het leven staan. En echt niet alleen ouderen, de jongste is 21 jaar. Volders: ,,Er is ook een grote groep dertigers en veertigers. Vaak door darmkanker of door de ziekte van Crohn. Het aantal urinestoma’s is overigens niet zo heel hoog.’’
Nootenboom is inmiddels vrijwilliger bij de vereniging. ,,Ik organiseer bijeenkomsten, online en ‘live’ in Terneuzen, Goes en Middelburg. Daar kunnen mensen hun verhaal kwijt, ervaringen delen. En natuurlijk tips uitwisselen.”
