Ik ben Mariska, 45 jaar en al vanaf 1996 de trotse eigenaresse van een urinestoma en in 1997 een colostoma. Ik zeg bewust trots, omdat dit voor mij een noodzakelijke oplossing was waarmee ik verder kon met mijn leven. Ik weet dat het niet voor iedereen zo is weggelegd. Maar ik wil ook de positieve kant ervan laten zien. Ik heb gelijk zelf voor mijn stoma gezorgd. Ik heb er weinig problemen mee gehad.
Ik heb beide stoma’s gekregen naar aanleiding van het Caudasyndroom. Mijn afwijkingen lijken op die van spina bifida. Maar het is net wel en net niet. Ik val altijd net tussen wal en schip. Mijn afwijking zorgt voor veel onbegrip. Ik heb veel meegemaakt en ik heb altijd moeten vechten om mensen duidelijk te maken hoe en wat. Maar ik ben het altijd van de zonnige kant blijven zien. Dit is ook mede dankzij mijn fantastische ouders, zus, zwager en hun kinderen, die er altijd voor mij zijn geweest en nog steeds zijn. Ik heb mijn levensverhaal van de afgelopen jaren opgeschreven. Wie weet mag ik het ooit nog uitbrengen. Hoe moeilijk het soms ook lijkt om een stoma te hebben of te krijgen. Geloof in jezelf!