Mijn ervaring met het krijgen van een stoma is hoogstwaarschijnlijk heel anders omdat de reden hiervoor voorkomen had kunnen worden. Ruim 13 jaar geleden ben ik geholpen aan een vaginale verzakking, die noodzakelijk bleek nadat er 20 jaar ervoor mijn baarmoeder is verwijderd. In die tijd werd er bij een verzakking vaak voor gekozen om de baarmoeder te verwijderen. Mijn vaginatop is toen doormiddel van een bandje aan het heiligbeen bevestigd en de bedoeling was dat dat bandje ingekapseld werd door bindweefsel, zodat het werd opgenomen in mijn lichaam.
Meteen na de operatie had ik het gevoel dat alles te strak zat en ik kreeg last van mijn rug. Maar ik moest het de tijd geven en niet meteen negatief reageren. Na een aantal jaren werden de klachten steeds heftiger en ben ik terug gegaan na de gynaecoloog. Ik heb toen gevraagd of er een mogelijkheid bestond om de verbinding los te maken zodat ik minder last zou hebben van mijn rug.
Het antwoord was letterlijk, “mevrouwtje we kunnen niet aan de gang blijven, uw krijgt steeds meer littekenweefsel en er zijn risico’s aan verbonden”. Maar na weer een aantal jaren later bleek dat het ingebouwde bandje via de vagina naar buiten kwam. Het materiaal was gaan verharden en krimpen en dat had al die klachten veroorzaakt.
Ik vroeg om een scan om de kunnen zien welke schade dat had veroorzaakt in mijn buik. Er is toen zonder scan besloten om het bandje vaginaal te verwijderen. Dit om een zware buikoperatie te omzeilen, wat ik wel kan begrijpen, met mijn verleden. Maar dit liep niet goed af want 1 week na de operatie kwam de ontlasting via de vagina naar buiten. Toen is eindelijk besloten om een scan te doen, en hieruit bleek dat het bandje een heel stuk van mijn endeldarm had geperforeerd. Dit verklaarde meteen de heftige buikpijn die ik al heel lang had vlak voor en tijden het ontlasten. Ik ben toen doorverwezen naar gelukkig een heel kundige chirurg. Na een zware buikoperatie van 3 uur heeft hij alles zo goed mogelijk hersteld, maar kon er niet omheen een permanent stoma te moeten plaatsen. U begrijpt dat mijn vertrouwen in de medische wereld hierdoor een flinke deuk heeft opgelopen. Een maand na mijn operatie bleek er ook nog een parastomale hernia te zijn ontstaan, waardoor er vaak problemen zijn met ontlasten, maar de enige oplossing hiervoor is een operatie waarbij er een matje word geplaatst. U begrijpt dat dit voor mij geen optie meer is. Ik wil geen implantaat meer in mijn buik. Ik heb mijn stoma alweer 2½ jaar en ben er aan gewend, maar het blijft pijn doen dat ik zoveel jaar geleden niet serieus werd genomen door de artsen, waardoor ik de rest van mijn leven verder moet met mijn stoma. Het zou heel fijn zijn als ze de moeite namen goed te luisteren wat iemand te vertellen heeft want uiteindelijk voel je heel goed dat er iets mis is, en dan vind ik het een kleine moeite als ze met de mogelijkheden van vandaag er alles aan doen om te kijken hoe het zit.