Al 23 jaar draag ik mijn stoma. Ik weet niet beter, mijn stoma hoort bij mij. Toen ik kind was heb ik het altijd heel erg lastig gevonden om te vertellen over mijn stoma. Kinderen zijn het eerlijkst zeggen ze altijd en dit is vaak gebleken. Sommige kinderen zeiden: “Oh dat is echt vies.” Zelf ben ik hier als kind nooit echt mee bezig geweest. Natuurlijk maken zulke reacties je wel onzeker, maar ik wist niet beter.
Naarmate ik ouder werd merkte ik ook dat leeftijdgenoten op een andere manier reageerden, met meer interesse en begrip. In het begin moest ik hier heel erg aan wennen. Mensen vroegen echt door en toonde oprecht interesse. Ondanks dat ik daar erg aan moest wennen, viel er ook een last van mijn schouders af. Het vertellen over mijn stoma ging zoveel makkelijker dan toen ik kind was. Dit maakte het voor mij ook makkelijker om mensen over mijn stoma te vertellen, bijvoorbeeld nieuwe vrienden, collega’s of docenten.
Veel mensen weten niet wat een stoma is, of veel mensen denken dat het erger is dan het werkelijk is. Natuurlijk is leven met een stoma niet altijd even makkelijk. Maar je kan het jezelf zo moeilijk maken als je wilt. Omdat ik er zo luchtig over kan praten omdat een stoma voor mij zo normaal is, merk ik ook dat mensen er heel nuchter onder zijn.